Komposisjonar med glaskule

I dag har eg sett litt på første øvingsoppgåve i digital foto. Oppgåva var å finne eit motiv teke i breiddeformat.

Ja, kva skal ein så ta bilete av ein grå haustdag? Ingen barn og ingen dyr i sikte.... Tom for idéar fekk eg auge på ei slags krystallkule som ungane hadde drege fram, og som eg fleire gonger har vurdert å kaste i boss. Slik gjekk det til at eg tok kula med meg ut og plasserte den på altanrekkverket. 

Kula plassert etter tredjedelsregelen

Eg såg fort korleis biletet endra seg, alt etter kvar eg plasserte kula.... 

Kula midtstilt i biletet

Etter litt redigering i Picasa, forandra kula seg til reine glaskunsten.
Først brukte eg beskjeringsverktøyet for å komme meir inn på motivet. Deretter gjorde eg biletet skarpare, og fekk ved det fram fleire kontrastar i sjølve kula. Gråfargen som var i biletet i utgangspunktet var kjedeleg, difor la eg på ein djup blåfarge. I tillegg la eg til ein softeffekt på to av bileta, noko som gjorde kula litt svevande. Til slutt laga eg ein kvadratisk variant av biletet. 

Kva for eit bilete står så att som det mest spenstige av desse tre? I utgangspunktet synest eg at bilete med midtstilte hovudmotiv blir kjedelege og statiske. Men i desse døma, synest eg at bileta funkar sjølv om kula er midtstilt. Grunnen finn ein i linjene i rekkverket. Desse leier oss inn mot midten av biletet, der kula er plassert. Denne effekten er kanskje størst i biletet i breiddeformat, fordi linjene i rekkverket her tek ein større del av biletet. Sjølve softeffekten i dei to bileta der kula er midtstilt, hjelper også til at merksemda til kula raskt vert fanga av auge. Den skapar djupte og sentralperspektiv i biletet fordi den dusar ned heile biletet, så nær som midten. Dermed trer kula fram og får merksemd.

Kula i eit kvadratisk utsnitt